Integracja sensoryczna jest procesem, który rozpoczyna się już na etapie życia płodowego. To wówczas rozwijają się podstawowe systemy układu nerwowego, które odgrywają ogromną rolę w prawidłowym odbiorze docierających do nas bodźców. O integracji sensorycznej mówi się coraz więcej m.in. w kontekście terapii dzieci autystycznych. Wyjaśniamy, czym jest integracja sensoryczna i jakie zachowania mogą świadczyć o związanych z nią zaburzeniach.
Co to jest integracja sensoryczna?
Integracja sensoryczna jest złożonym procesem, w którym uczestniczą systemy sensoryczne oraz odbierający i przetwarzający docierające z nich sygnały mózg. Systemy sensoryczne, czyli układ dotykowy, układ przedsionkowy i układ proprioceptywny rozwijają się jeszcze na etapie życia płodowego. Nieco później, na bazie głównych systemów sensorycznych, rozwijają się zmysły, czyli zmysł dotyku, smaku, węchu, słuchu i wzroku. Wyróżniamy także inne zmysły, czyli np. zmysł równowagi, które pozwalają na prawidłowe odbieranie przez mózg obrazu otaczającego nas świata. Jeżeli bodźce z systemów sensorycznych nie docierają do mózgu w prawidłowy sposób, czyli są tłumione lub wyolbrzymiane, to mamy do czynienia z zaburzeniami integracji sensorycznej, które można zaobserwować już na początkowym etapie rozwoju nowo narodzonego dziecka. Zaburzenia procesów sensorycznych zdarzają się dość często i nie zawsze są związane z poważnymi schorzeniami oraz zaburzeniami rozwojowymi. Wspieranie rozwoju zmysłów dziecka oraz prawidłowego przebiegu procesu integracji sensorycznej polecane jest nie tylko w przypadku pojawienia się typowych sygnałów ostrzegawczych, które wskazują na problemy w tym obszarze.
Terapia integracji sensorycznej – kiedy warto udać się do specjalisty?
Od kilku lat dużo mówi się i pisze na temat znaczenie integracji sensorycznej, związanych z nią problemów oraz terapii, która pozwala wspierać rozwój dziecka i redukować związane z zaburzeniami procesu integracji sensorycznej problemy. O tym, że proces integracji sensorycznej nie przebiega w sposób właściwy, mogą świadczyć m.in.:
- nadwrażliwość na docierające do dziecka bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe i ruchowe,
- zbyt niska wrażliwość na bodźce,
- nadaktywność,
- niska aktywność,
- problemy z koordynacją ruchową,
- niechęć do kąpieli, mycia głowy, smarowania ciała kremem,
- częste przewracanie się dziecka na prostej drodze, potykanie się o własne nogi,
- niechęć do wykonywania różnych czynności manualnych rysowania, wycinania, lepienia z plasteliny,
- problemy podczas rozszerzania diety, niechęć do niektórych pokarmów,
- opóźnienie w rozwoju mowy,
- późne rozpoczęcie nauki raczkowania i chodzenia,
- problemy z koncentracją uwagi, które przekładają się na słabsze wyniki w nauce.
Dodano: 27 stycznia 2021, do kategorii Blog